Konfor Alanı

Dünyanın tekrar ve tekrar aynı karanlığa sürüklendiği bir dönemde yaşıyoruz. Yapabileceklerimiz ise sınırlı. Durum böyleyken akıl ve beden sağlığımızı korumak daha fazla önemli hale geliyor. Zor, acı, kötü günler bizi öldürmüyorsa güçlendirsin. Nasılsa güneşin altında yeni hiçbir şey yok. Hem sizler hem de kendim için iyi hissetmek adına yapabileceğimiz en doğal ve en basit dış mekan aktivitelerini sıraladım. Gözlemlerin Gücü Yeni bir mevsim ve dünya yeni bir görünüşe sahip. Taze bir nefesle birlikte gelen yeni bakış açısı, her gün gördüğünüz sıradan şeyleri bile etkileyebilir, gözlemlerinizin gücünü arttırabilir. Doğal değişimlere çoğu zaman kayıtsız kalamayışımız belki de evrimseldir. Basit bir insan olarak doğaya dair izlenimlerinizi fark edin ve içinize birkaç gün yetecek o güzelliği depolayın. Yaprakların yeşilden sarıya dönmeye çalışan kararsız rengini, dalların cılızlığını, ıslak çimenleri, berrak ama bulutlu havayı, güneşin yakmamasını görün, hissedin. Elleriniz cebinizde telaş...

 Anksiyete, gerçekte var olmayan bir tehditle ilişkili alarm, endişe veya korku hissidir. Bu durum, hayali duygusal veya fiziksel tehditler yoluyla bir tehlikeyi içerdiği için çevremize ve kendimize güvenmemizi zorlaştırıyor. Bazen endişe verici bir konu hakkında ısrarlı düşüncelerimiz, bu düşünceleri körükleyen insanlarla sohbet etmek veya sadece "googlelamak" basit bir sorunu içinden çıkılmaz hale getirebiliyor. Anksiyete ile yaşamanın yolları ve baş etme yöntemlerini sizler için sıraladım. Keyifli okumalar! Edvard Munch, Anxiety, 1894 Aslına bakarsanız kaygılanmak bir haberci olarak çalışır. İlkel zamanlarda, insanlar tehlikeli bölgelerde ve yırtıcı hayvanlarla mücadele ederken yüksek alarm durumunda olmuşlar, böylelikle çevreye uyum sağlamışlardır. Ancak, günümüzde tehdit kavramı değişmiştir. Panik yaratan belirtiler, yerini modern korkulara bırakmıştır. Bir zamanlar harekete geçerek hayatta kalmayı sağlayan o eski radar sistemi artık sürekli devam eden anksiyete atakları...

  Ümitliydiniz, geleceğe dair güzel planlarınız vardı. Adımlar attınız, her tercih yenisini yarattı. Belki bunları hayat sundu belki de kendiniz sağladınız. Fakat geldiğiniz nokta, seçtiklerinize hiç benzememeye başladı. Ne oluyor demeye kalmadan kendinizi yeniden başlangıca çok yakın bir yerde ve hiç istemediğiniz sonuçlarla karşı karşıya buldunuz. Çareler ürettiniz, bir süre sonra onlar da tükendi. Peki neden böyle oldu? Nedenlerin hiçe sayıldığı dünyada hala başlamak için "neden"in kilit soru olduğunu düşünüyorum. Hayatında kısır döngülere hapsolmuş hissedenler olarak bu yazıda birlikte bir çıkış arayalım. Kendimizle yüzleşmeye şu sorularla başlayalım: 1-Gerçekten çabaladın mı?          Bu soruya objektif bir cevap vermek oldukça zor. Herkes en ufak aksiyonunu bile çaba olarak değerlendirebilir. Ama kendinizi bir başkasına anlatırken hayal edin. Kendiniz için yaptıklarınızı sizi dinleyen ve kusursuzca anlayan biri varmış gibi anlatın ve onun gözünden değ...

  Sevmediği bir işe veya okula başlayanlar için ilerleyen süreçte hala sevmiyor olmak sürpriz bir durum değil. Fakat ümitli başlayan ve gerçekten heyecan duyan kişiler için düşüş yaşamak, beklenmedik ve üzücü bir sonuç olabiliyor. Bu durumda başlangıçta sevdiğimiz şeyi hala sevdiğimize inandırmak istiyoruz kendimizi. Kimi zaman gitmekle kalmak arasında kalıp içimizde mücadele veriyor ve sonunda yenik düşüyoruz. Bugün, bir zamanlar benim de içinde bulunduğum “yaşayan ölüler”den bahsetmek ve tükenmişlik sendromunun önemli noktalarına değinmek istiyorum. İyi okumalar! İnsan Neden Tükenir? İnsanı tüketen ilk şey kendisidir. Beklentiler, hayal kırıklığının kardeşidir ve bazen aşırıya kaçıldığı ve gerçeklikten uzaklaşıldığı durumlarda kaçınılmaz olandır. Bir diğer sebep ise her işe girişme babayiğitliğini göstermek. Yapabileceklerimiz ve gücümüz ne kadar çok olursa olsun kapasitemizin bir sınırı vardır. Üstlenilen görevlerin fazlalığı, sorumluluk duygusunun baskın olması gibi seb...

  Beynimizde gerçekleşen kimyasal süreçlerle kısa zaman aralıklarında farklı duygu durumları yaşayabiliyoruz. Bu sayede tek bir duyguda sabit kalmayıp yaşama uyumlanıyoruz. Peki mutluluk hormonu olarak bildiğimiz kimyasalların üzerimizdeki gerçek etkileri neler? Bizi harekete geçiren pek çok duygudan bugün, erişmek ve uzun süre kalmak için can attığımız mutluluğun kestirme yollarına ve gerektirdiklerine bakalım.   1- Oksitosin                               Aşk/sevgi hormonu.         - Sevdiklerine sarılabilmek.         - Bir bebekle vakit geçirmek.         - El ele tutuşmak.         - Bir hayvanla oynamak.         - İltifat etmek / almak. 2- Dopamin   Ödül duygusu.     - Bir görevi tamamlamak.    - Kendine bakım akt...

  Hayatın normal seyri dışında gelişen olayları düğüm kabul edelim. Düğümleri çözerseniz güçlü olursunuz. Neredeyse her basamak bir düğümdür. Bir bebek için yürüyebilmek, bir çocuk için okuma yazma öğrenmek, bir genç için benliğini keşfedebilmek, bir yetişkin için üretebilmek ve bir yaşlı için hayatı limitleri ile birlikte fark etmek ve geçmişe cesaretle bakabilmek... Buraya bizi daha iyi yapan düğümlerle ilgili yeni bir şey yazmayacağım. Bugün sadece kördüğümlerden bahsedeceğim.    Düğüm ne zaman kördüğüme dönüşür? Yaşadığımız stresli durumlar birer düğümdür. Stresle baş edemediğimiz nokta ise kördüğümü oluşturur. Bu, genelde tatmin edici sonuçları olmayan ya da tümden çözümsüz görünen durumları ifade eder. Stres, kişinin denge durumunu bozan her türlü faktördür. Dengesizlik baş gösterdiğinde ise benliğimizin bazı savunma mekanizmaları devreye girer. Bunlar; kaçınma, inkar etme, yakınma, suçlama, aşırı tepki gösterme, sessiz kalma gibi davranışlardır. Kimi zaman şiddet...

Gitmek isteyip gidemeyenler için bir şeyler yazmak istedim, zira ben de onlardan biriyim. Girişim biraz “sevip de kavuşamayanlar için” klişesi gibi oldu ama bu yazıyı sadece reçetesi gitmek olan kişiler için planladım. Bazen ne zaman gitmek ne zaman kalmak gerektiği konusunda tereddüte düşüyoruz. Hatta gidebilme ihtimalinin varlığını bile unutuyoruz. Kendi perspektifimden sunduğum bu yazı umarım size bir fikir verir. Keyifli okumalar!   1-Eşyanın durgunluğunu fark ettiğiniz zaman “Eşya zaten durur, hareket etmez ki” dediğinizi duyar gibiyim. Canlılık insanlara has değil, bazen mekânlar için de geçerlidir. Bulunduğunuz yerde ruh ve enerji yoksa belki siz de orada olmamalısınızdır.    2-Düşünceleriniz kendini tekrar etmeye başladığı zaman Gelişmek, değişmek zorundayız. Zaman, içindeki tüm hayatla birlikte akıp gitmekteyken durup bir köşeden izleme lüksümüz yok. Kendi düşünceleriniz tarafından kuşatılıp kendi kendinize bir yankı odası yaratmaya başladıysanız dibe çökü...

  Yaralandığınızda ilk yaptığınız şey nedir? Yarayı temizlemek, merhem sürmek, yara bandıyla korumak, ilaç almak... Fakat iş duygusal yaralarımıza gelince vücudumuzdakiler gibi görünür olmadığından ilk müdahaleyi nasıl yapacağımızı bilemeyebiliyoruz. Çoğunlukla panikliyoruz ya da “işte şurası ağrıyor” veya “işte tam burası kanıyor” diyemediğimiz için daha az önemli zannediyoruz. Kalp kırılması, kemiklerinizin kırılması kadar can yakabilir. Bu yazımda sizlerle duygusal ilk yardım aşamalarını ve neler yapabileceğimizi paylaştım. Keyifli okumalar!   1-Acıya dikkat kesilin ve tanımlayın Vücudunuzda bir şeyler ters gidince çoğunlukla ağrılarla kendini belli eder. Aslında bu durum ruhsal sağlığınızda da geçerli. O ilk kötü hissedişinizin ardından neler oldu? Reddetmek işe yaradı mı? Dikkatinizi başka bir şeye yöneltebildiniz mi? Bu soruların cevapları yaşadığınız acının ilk semptomları olacaktır. Eğer gitgide daha çok yalnız hissetmeye başlıyor ve bu duyguyla baş edebileceği...