Konfor Alanı

Gitmek isteyip gidemeyenler için bir şeyler yazmak istedim, zira ben de onlardan biriyim. Girişim biraz “sevip de kavuşamayanlar için” klişesi gibi oldu ama bu yazıyı sadece reçetesi gitmek olan kişiler için planladım. Bazen ne zaman gitmek ne zaman kalmak gerektiği konusunda tereddüte düşüyoruz. Hatta gidebilme ihtimalinin varlığını bile unutuyoruz. Kendi perspektifimden sunduğum bu yazı umarım size bir fikir verir. Keyifli okumalar!   1-Eşyanın durgunluğunu fark ettiğiniz zaman “Eşya zaten durur, hareket etmez ki” dediğinizi duyar gibiyim. Canlılık insanlara has değil, bazen mekânlar için de geçerlidir. Bulunduğunuz yerde ruh ve enerji yoksa belki siz de orada olmamalısınızdır.    2-Düşünceleriniz kendini tekrar etmeye başladığı zaman Gelişmek, değişmek zorundayız. Zaman, içindeki tüm hayatla birlikte akıp gitmekteyken durup bir köşeden izleme lüksümüz yok. Kendi düşünceleriniz tarafından kuşatılıp kendi kendinize bir yankı odası yaratmaya başladıysanız dibe çökü...

  Yaralandığınızda ilk yaptığınız şey nedir? Yarayı temizlemek, merhem sürmek, yara bandıyla korumak, ilaç almak... Fakat iş duygusal yaralarımıza gelince vücudumuzdakiler gibi görünür olmadığından ilk müdahaleyi nasıl yapacağımızı bilemeyebiliyoruz. Çoğunlukla panikliyoruz ya da “işte şurası ağrıyor” veya “işte tam burası kanıyor” diyemediğimiz için daha az önemli zannediyoruz. Kalp kırılması, kemiklerinizin kırılması kadar can yakabilir. Bu yazımda sizlerle duygusal ilk yardım aşamalarını ve neler yapabileceğimizi paylaştım. Keyifli okumalar!   1-Acıya dikkat kesilin ve tanımlayın Vücudunuzda bir şeyler ters gidince çoğunlukla ağrılarla kendini belli eder. Aslında bu durum ruhsal sağlığınızda da geçerli. O ilk kötü hissedişinizin ardından neler oldu? Reddetmek işe yaradı mı? Dikkatinizi başka bir şeye yöneltebildiniz mi? Bu soruların cevapları yaşadığınız acının ilk semptomları olacaktır. Eğer gitgide daha çok yalnız hissetmeye başlıyor ve bu duyguyla baş edebileceği...